วิเศษณ, วิเศษณ์ หมายถึง [วิเสสะนะ, วิเสด] (ไว) น. คําจําพวกหนึ่งที่แต่งหรือขยายคํานามคํากริยา หรือคําวิเศษณ์เพื่อบอกคุณภาพหรือปริมาณเป็นต้น เช่นคนดี นํ้ามาก ทําดี ดีมาก. (ส.).
[วิเสสะนะ] (ไว) น. คําที่เรียงอยู่หลังบุรพบทที่ใช้เป็นบทเชื่อม เช่น รถของฉัน เขากินด้วยช้อนส้อม เขามาสู่บ้าน ถ้าละบุรพบทเสีย ก็อยู่ติดกับบทที่มันประกอบ เช่น รถฉัน เขากินช้อนส้อม เขามาบ้าน.
[วิดสะนุ] น. พระนารายณ์. (ส.).
น. มนตร์สรรเสริญพระนารายณ์, วิษณุเวท ก็ว่า.
น. สวรรค์ของพระนารายณ์ผู้เป็นเจ้า. (ส.).
น. มนตร์สรรเสริญพระนารายณ์, วิษณุมนตร์ ก็ว่า. (ส.).
น. พระวิศวกรรม, วิสสุกรรม เวสสุกรรม หรือ เพชฉลูกรรม ก็เรียก.
[วิสะทอน] น. งูพิษ. (ส.).